NESTO - 2003

 

La 9-an de junio 2003, frumatene ie en ĝangalo apud NN grupo de nelokaj fanatikuloj efektivigis aŭdacan provon trovi e-tendaron laŭ vojklarigo, kompilita de la organiza komitato kunaŭtore kun Susanin I.

Persekutita de kularoj kaj pluvego la grupo de frenezuloj renkontis same fidelajn al e-movado kamaradojn, akompanantaj de 2 indiĝenojn. La dua grupo vagadis dum jam 2 diurnoj, kio pruvas altan kvalifikon de Susanin I.

Lacigitaj de longa vojaĝo kaj manko de suno la turistoj aranĝis bivakon sur bordo de Luĥ. Sendita esploristaro post multhora serĉado trovis maskigitan bazejon de esperantistoj zorgeme kovritan de eskadreto de elektitaj kuloj.

Varvara Murawova, S-Pb.

 

 

Mi forgesis pri mia laboro kaj ĝuis periodon de plena trankvileco. Bedaŭrinde mi ne povis ‘provludi’ antaŭe, ĉar en Eŭropo ekzemple fajrado estas melpermesita.

Ivo Miesen, Niderlando

 

 

Por mi la tendaro estis tre valora: mi multe eksciis pri mi mem kaj pri aliaj homoj.

Alisa Ŝoliceva, Ivanovo

 

Mi jam delonge atendis tiun liberan kaj nekutiman esperantistan tendaron.

Pavel Bruĥis, Moskvo

 

 

Tiu tendaro estis por mi ege grava afero. Dum la unuaj minutoj de ĝi, kiam ni serĉis la vojon en absolute nekonata loko sub pluvego, sen iu helpo aŭ gvidanto, mi eksentis vere vireme. Kaj tiu sento ne malaperis kun tagoj: mian ambicion tiel vundis, ke ni preskaŭ nenion trovis el kawitaj aĝoj, ke post tio mi uzis ĉiun liberan minuton por ke iri kaj serĉi. (La areo de ludo estis 5 km – rimarko de aŭtoro). Mi sentis fieron, kiam nia teamo gajnis en konkursoj kaj revivis la sentojn, kiun mi ne havis de infaneco – partopreni kaj gajni. Tio signifis por mi des pli, ĉar mi nun havas trankvilan laboron kaj mi tre dankas organizantojn por ebleco denove senti miajn fortojn kaj kapablojn. Mi revas, ke mi partoprenos NESTOn sekvontjare.

 

Andrej Konopljanov el Dimitrovgrad

 

 

 

La 10-an de junio 2003 komenciĝis NESTO – Naturista Esperantista Somera Tendaro ie en ĝangalo sur bordo de rivero Luĥ apud Niĵnij Novgorod.

Post 5 jaroj de aktiva laboro niĵegorodanoj fin-fine komprenis, kiel eblas facile fari sukcesan e-aranĝon kaj pretas divigi la sperton.

Kion volas organiza teamo? Ke programo okaziĝu memzorge, ke programeroj komenciĝu ĝustatempe, ke ĉiuj parolu esperante, kaj estu kreita bona esperantista etoso.

Kion volas ripozantoj? Ke neniu ilin veku matene, vizitigu e-kursojn kaj aliajn programerojn, paroligu esperanton, sed la renkontiĝo estu interesa, programplena kaj kun ege bona etoso.

Kiel plezurigi ambaŭ flankojn? Facile! La miraklaj vortoj estas ‘La lasta heroo’.

La 10-an de junio 2003 en Niĵegorodan neston venis 29 homoj, 24 el kiuj volis iĝi la lastaj herooj. (Aliaj kvin formis organizan teamon kaj volis simple ripozi en arbaro en bona kompanio de esperantistaj amikoj). La unuaj estis dividitaj en 2 birdarojn, kiel poste okazis, birdaron de strigoj (verwajne, ili revis pri helpo de animo de Irina Gonĉarova) kaj ‘krokukoloj’ (krokodilaj kukoloj, ĉar nur du personoj el tiu teamo bone parolis esperanton).

De la unua tago du birdaroj konkuradis en bruligado de fajroj kaj estingado de incendioj, konstruado de nestoj kaj detruado de nestoj de malamikoj, kuirado de vegetara manĝado kaj montrado de sia feliĉo pro malesto de viando (ankaŭ ovaĝoj, laktaĵoj kaj drinkaĵoj). Por ke sukcese travivi tiun malfacilan periodon de nekutima vivo, homoj ĉiutage preĝis al sankta arbo, kiun ili kun koroj ekhaltantaj desegnis kun 40 medaloj ‘Gajninto’.

Laŭ la ĉefa ideo de tendaro, post ĉi semajno nestanoj devis enhavi multegajn sciojn kaj konojn de elvivado en severaj kondiĉoj de sovaĝa naturo.

Pro tio multaj taskoj estis ligitaj kun orientado en arbaro, transsendado de informo per lumsignaloj, movado en interkruciĝa loko kun fermitaj okuloj nur sekvante la komandoj de samteamanoj pere de ricevsendiloj. Ankaŭ por defendi sin de probabla iu, birdaranoj pafadis el pafarkoj kaj lazerindikiloj, ĵetis lancetojn (äđîňčęč) kaj kamufliis sin en malfermita loko.

Ni povas konstati, ke homoj, venintaj al nia tendaro estis bone preparitaj al obstakloj korpe kaj anime, kaj malsukcesoj ilin absolute ne konfuzis. Imagu vi, kiam orientinde en arbaro ili anstataŭ horloĝoj, filmoj, kalkuliloj kaj suko (kion ni ... ne tro bone kawis) trovis militan bazejon, ili ne iome ĉagreniĝis, kaj revenis en tendaron kun manoj plenaj de gasmaskoj kaj grenadoj, kaj laŭvoje prikonsentis, ke militistoj nin autumados al Froliwi fine de la tendaro.

Al Niĵegoroda nesto kun siaj gepatroj venis 5 infanoj de 1 ĝis 6 jaroj. Por ke ili pli frue kaj facile ekdormu vespere birdaranoj kreis novan ĵanron de nokta fabelo: ‘lazerwoŭ’. Jen kiu estis la tasko: teamanoj ricevis ĉiu po lazerindikilo kun 10-12 kapoj, donintaj diversajn desegnojn, kaj uzinte ju pli multe, des pli bone da ili, birdaranoj devis montri kaj rakonti fabelojn. Mi ĝis nun memoras duonhoran fabelon pri juna pawtisto, kiu volis iĝi kozmonaŭto, por kiu Aleksandr }rustalev gajnis la solenan titolon de ‘Rakontisto-fabelisto de NESTO’.

En paŭzoj inter kruelaj turmentoj, nestanoj amuzis sin, partopreninte la konkursojn en korpopentrado, naturkostumo, figuro el sablo. Unuafoje en mia vivo mi vidis, kial korppentritaj personoj dum 40 minutoj staris wultro al wultro apud kaj en malbrulanta fajro (sub tegmento) por ke savi la arto de pluvegaj strifluoj- verwajne organizantoj ne devis aranĝi ĉi konkurson je la 13a de julio. La plej kreemaj personoj de tendaro iĝis Alisa Ŝoliĉeva el Ivanovo (wi gajnis en korpopentrado) kaj Lera Puĉkarskaja el Dimitrovgrad (si faris la plej belan kostumon el lapoj kaj kariko).

Por ke la vivo en la tendaro ne wajnis al nestanoj tre facila, ni organizis akoraŭ unu septagan konkurson ‘Ora Skribilo’. Ĉiu teamo devis ĉiutage skribi raporton pri la pasinta tago. La titolon, oran skribilon kaj la rajton komenci ĉi artikolon gajnis Varja Muraweva el Sankt-Peterburgo.

Ĉio estus tro bone, se ne tri grandaj problemoj de la tendaro: kuloj, pri kiuj vi jam legis; pluvoj, kiujn mi jam menciigis, kaj rivero, kiu pawo post pawo strebis okupi la grandan fajrlokon. Eĉ la vortoj de Lena Alopina, wi ĵus revenis el Karelia kaj diris: ‘Tie estas multe da kuloj, sed estas ankaŭ lokoj, kie ili malnombriĝis, nu, kiel ĉi tie’ – nin ne konsolis. Kaj fin-fine ni komprenis, kial tio okazis! Kiam ni venis al la loko, ni plene forgesis amikiĝi kun Dioj de Froliwi – ĉu eblas sen tio loĝi en arbaro? Pro tio nestanoj festis ‘Ekvatoron’ – mezon de la tendaro - tiumaniere: kantis himnon de bona vetero, donis oferaĵojn al Kulgecaroj kaj forpelis la malican spiriton el rivero. Vi rajtas ne kredi, sed post tio eĉ kuloj preskaŭ malaperis kaj ni sunbruniĝis kiel veraj ekvatoruloj.

Sed ne forgesu, ke NESTO havis la programon ‘La lasta heroo’, kio signifas, ke homoj partoprenis la programon por ke gajni la titolon kaj grandan monsumon - $100. Uzante la eblecon, membroj de niĵegorada klubo ‘Ĉapelo’ volas danki sian sponzoron – INOE (Internacia Naturista Organizo de Esperantistoj), kiu subtenis la tendaron per multegaj mon- kaj aĵpremioj. Vi ne

povas imagi, kiel facile estas fari bonan aranĝon, havante bonan sponzoron.

Laŭ la reguloj de tendaro ĉio, kion faris la teamoj, estis pritaksita de Libera Birdaro (organizteamo) /almenaŭ teamanoj tiel pensis/. Inkluzive ĝustatempan vekiĝon, kuiradon, alvenon al programeroj, partoprenon, esperantparoladon k.t.p.

Ĉi tie vi devas demandi, kiel eblas pritaksi esperantparoladon, se ne ĉiuj posedas la lingvon. Jes – respondos ni – ni trovis eblecon. Unue, ĉiumatene birdaroj ricevis listojn de frazojn, kiujn ili devis uzi en teatraĵetoj, dialogoj, rakontoj, ‘lumbildoj’ post... 45 minutoj. Kaj se dum la unua tago ĉiuj teamanoj plenumis la taskon kune, poste nur nululoj kaj komencantoj rajtis ion montri aŭ prelegi kaj neniŭ krom spertuloj el sia birdaro povis al ili helpi. Ni ne nomis tion e-kursojn, ni diris esperanteroj kaj tiuj esperanteroj finiĝis nur vespere, kiam ni kontrolis la ‘ellellernado’ de tiuj vortoj kaj frazoj en mallongaj mallingvaj ludoj.

Kaj – kun fiero ni devas diri – ĉi tio estis la unua vere esperantista aranĝo de ‘Ĉapelo’, ĉar ĉiujn porgramerojn ni gvidis nur en esperanto. Certe al ni ege helpis ĉeesto de Ivo Miesen en striga nesto – li ruse nenion komprenis /aŭ pretendis tiel/, pro tio eĉ la plej sindonaj krokodiloj post du-tri vanaj provoj komuniki kun li kraĉis kaj ekparolis ... la lingvon, kiun ili nomis kaj ni konsentis konsideri ‘esperanto’. Laŭ mi, la tendaro iĝis vere esperantista ankaŭ dank al Boogier (Aleksej Kozlov), kiu dekomence planis striktan lingvan disciplinon kaj 4 aŭ 5 monatoj antaŭ la tendaro komencis paroli kun niaj klubanoj nur en esperanto. Eĉ laŭ telefono ni per esperanto nin turmentis. Mi povas diri, ke al nia kontentigo ni rimarkis, ke ni pli-malpli posedas tiun teruran lingvon, sed – ve! – unu tre bezonatan dum tendaro vorton ni eĉ nun ne scias kaj garantias premieton al la persono, kiu la plej precize tradukos en esperanton la vortonóçęîęîëĺéęŕ’.

Reveninte al la temo de la lasta heroo. Ĉiutage dum vespera rondo libera birdaro premiis la herooj de la tago kaj donis al la teamoj diverskoloraj poentojn. Neniu sciis, kion tio signifis, ĝis fino de la tendaro. Sed dum la lasta vespero, kiam ni anoncis, ke ĉiuj partoprenos elektadon de la lasta heroo, sed laŭ la reguloj li povas esti nur membro de gajninta teamo, homoj komprenis, ke tio estis ne simple tiel. Flava poento – poento de suno kaj leontodoj – donis al teamoj 1, ruĝa poento – poento de fajro kaj vespera ĉielo – 2, kaj verda poento – poento de arbaro kaj espero – 3 poentojn. Laŭ la kvanto de fadenoj sur lignaj rondoj gajnis la teamo de krokukoloj, kaj duono de voĉoj estis donita al Andrej Konopljanov el Dimitrovgrad, kiu iĝis la lasta heroo.

Niĵegoroda klubo ‘Ĉapelo’ dankas ĉiujn nestanojn por aktiva partopreno, ĝustatempaj vekiĝoj, bongusta kuirado, altnivela esperantparolado, sufiĉe agrabla vetero kaj nekredeble bona etoso. Al ni wajnas, ke ni faris la plej interesan kaj neordinaran someran esperantistan renkontiĝon. Ni esperas gastigi vin ĉiuj en nia NESTO-2003, sed...

- ĝis kiam mi ankoraŭ ne finis skribi, mi volas malkovri ankoraŭ unu sekreton de sukcesa e-renkontiĝo: ni nenion anoncis antaŭe, nek kio okazos, nek kiam ĝi okazos, pro tio nia programo havis nek malsukcesojn, nek malfruaĵojn. Pro tio -

... kio ĉi tio estos, ankoraŭ estas sekreto...

 

 

 

Etulino, Niĵnij Novgorod

 

Venu al NESTo !